محل لانه سازی ماهی خورک در ساحل نهر ها یا دریاچه ها یا شیب های تند است و الزاماً در کنار آب قرار ندارد.هر دو جنس در لانه سازی ، خوابیدن روی تخم ها و پرورش نوزادان شرکت می کنند. آن ها با منقارشان خاک کنار آب را سست می کنند و سوراخی می سازند. وقتی که سوراخ به حد کافی گود شود، از پاهایشان نیز استفاده می کنند و به سرعت خاک های کنده شده را به خارج از سوراخ پرتاپ می کنند.آن ها دالانی با شیب مختصری به طرف بالا و به طول نیم تا یک متر می کنند. انتهای آن را نیز به منظور تخم گذاری گشاد می کنند. اگر چه آن ها برای لانه سازی مصالحی جمع آوری نمی کنند درون سوراخشان را به خوبی می پوشانند. ماهی خورک ها استخوان ها و فلس های ماهی هایی را که می خورند، بالا می آورند.این باقیمانده ی استخوانی که مانند خاکستر سیگار کاملاًنرم شده است پوشش مناسبی برای تخم هاست.
ماهی خورک های جوان فضله هایشان را به داخل دالان ورودی می اندازند چون دالان به طرف پایین سرازیر است فضله ها به پایین قل می خورند و آن را فرش می کنند.این دالان هیچ وقت تمیز نمی شود و به راحتی می توان بوی بدی را که از آن جا به مشام می رسد ،تصور کرد. والدین باید مدام از راه این مجرا به داخل و خارج آشیانه بروند و هر بار شاید احساس می کنند که احتیاج مبرمی به شستن خود دارند.شیرجه ی آن ها به داخل آب به منظور ماهیگیری آن ها را قانع نمی کند غالباً ان ها در حال آب تنی هستند. پرندگان جوان بعد از چهار هفته والدین خود را ترک میکنند.
نظرات شما عزیزان:
